Bang Ra Jun Wan Pen歌词

บางระจันคืนพระจันทร์งามเด่น
ฝนพร่างพรำฉ่ำเย็นเยี่ยมยุทธภูมิสงคราม
มีนายจันหนวดเขี้ยวระบือนาม
ชวนพวกขึ้นทวงถามหาความเป็นไท
นิมนต์พระอาจารย์ธรรมโชติ
สละละทิ้งโบสถ์เป็นมิ่งขวัญกำลังใจ
หวังต่อกรทัพพม่าทั้งน้อยใหญ่
ที่ข่มเหงน้ำใจปล้นฆ่าเด็กผู้หญิง

บางระจันเขารวมกันเป็นหนึ่ง
มีตนเป็นที่พึ่งยอดนักสู้เมืองสิงห์
ทั้งเจ็ดครั้งรบพม่าจนล้มกลิ้ง
บางระจันเก่งจริงจึงต้องยิงด้วยปืน
เอาปืนใหญ่ยิงใส่กันตูมตาม
ปืนไทยแตกเหลือแต่ด้าม
เพราะเพิ่งหล่อเมื่อวานซืน
ก็กรุงศรีมิให้เขาหยิบยืมปืน
จึงมิอาจหยัดยืนรักษาค่ายบางระจัน

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

เพื่อผองเพื่อน กูจะสู้หลังชนฝา
เพื่อลูกเมีย กูจะสู้สุดใจกล้า
เพื่อพี่น้อง กูจะสู้สุดแรงล้า
เพื่อบ้านเมือง กูจะสู้จนสิ้นเลือดหยดสุดท้าย
ha ha ha ha

เป็นปีจอคืนเดือนเจ็ดเผด็จศึก
ในหัวใจส่วนลึกถึงต้องตายไม่เสียใจ
เกิดมาสู้สมศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย
แม้รักษาไว้ไม่ได้แผ่นดินไทยหนนี้
อีกแปดเดือนต่อมายิ่งน่าเศร้า
พอหมดสิ้นลมหนาวไทยต้องเสียกรุงศรี
อยุธยาอันเป็นราชธานี
ในการศึกครั้งนี้มีอุทาหรณ์สอนใจ

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง

บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง
บางระจัน บางระจัน บางระจัน
มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง...