กาลเวลาพิสูจน์คน
เมื่อครั้งหนึ่งในชีวิต ฉันต้องเดินทางออกไป
หนทางยาวไกล ให้ฝันนำทางกาย
อาจมีบางทีที่ล้า ลืมตาไม่เห็นจุดหมาย
ฝันยังอีกไกล ให้รักนำทางใจ
โชคชะตาผลักฉันให้ล้มลง
แต่การเดินทางสอนฉันให้อดทน
ใครบางคนกระซิบเบา ๆ ผ่านลม
อยากจะกลับไปซบอิงไหล่ใครสักคน
หลีกไปจากชีวิตวกวน คนที่ลวงหลอก
เดินมาไกลจนใจ มันท้อ แค่เพียงรู้ว่ามีใครรอ
ฉันพร้อมไปต่อ แม้ไกลเพียงใด
อาจเป็นเพราะยังไม่รู้อนาคตเป็นอย่างไร
จะสวยงามเพียงใด หรือมืดมนแค่ไหน
ยิ่งทำให้ใจฉันกลัวไม่กล้าก้าวเดินต่อไป
เมื่อฉันหวั่นไหวในใจ ความหวังยังหล่อเลี้ยงวิญญาณ
โชคชะตาผลักฉันให้ล้มลง
แต่การเดินทาง(เวลา)สอนฉันให้อดทน
ใครบางคนกระซิบเบา ๆ ผ่านลม
อยากจะกลับไปซบอิงไหล่ใครสักคน
หลีกไปจากชีวิตวกวน คนที่ลวงหลอก
เดินมาไกลจนใจ มันท้อ แค่เพียงรู้ว่ามีใครรอ
ฉันพร้อมไปต่อ แม้ไกลเท่าไหร่

โชคชะตาผลักฉันให้ล้มลง
แต่การเดินทาง(เวลา)สอนฉันให้อดทน
ใครบางคนกระซิบเบา ๆ ผ่านลม
อยากจะกลับไปซบอิงไหล่ใครสักคน
หลีกไปจากชีวิตวกวน คนที่ลวงหลอก
เดินมาไกลจนใจ มันท้อ แค่เพียงรู้ว่ามีใครรอ
ฉันพร้อมไปต่อ แม้ไกลเพียงใด(เท่าไหร่)
เดินมาไกลจนใจ มันท้อ แค่เพียงรู้ว่ามีใครรอ
ฉันพร้อมไปต่อ แม้ไกลเท่าไหร่